​

Eigen wijze

Ik voelde mijzelf anders, gevoelig was ik altijd al, leerde op een bepaalde manier - wat niet in het schoolsysteem paste. Keuzes maken vanuit mijn hoofd werd ik erg goed in. Ik deed een masker op en deed dingen waarvan ik dacht dat er van mij verwacht werd en ik leefde. Of eigenlijk, ik overleefde... Dat heb ik best een tijd volgehouden en toen viel ik letterlijk om. Ik dacht dat ik heel de wereld aan kon, dus waarom kreeg ik een burn-out?

​

Het was tijd, tijd voor mijn eigen wijze.

'Waarom doen mensen zoals ze doen?'

Mijn herstel, lees: dicht bij mijzelf komen, ging met vallen en opstaan. Ik wilde van alles maar wist niet hoe. In het begin liet ik mij vooral nog vertellen wat het beste voor mij was. Alleen de enige die dat écht wist, was ik zelf. Stap voor stap, ging ik daar steeds meer naar luisteren. Zag ik mijn gevoeligheid als iets moois en vroeg ik mij af: ‘waarom doen mensen zoals ze doen?’ Alleen kwam ik tot het besef dat ik deze vraag eerst aan mijzelf te stellen had. Het antwoord was makkelijk, de reis zelf alleen niet. Tijdens deze reis stond ik verbaast wat ik allemaal kan met zoveel voelen. Dat ik het al 'weet' zonder het te kunnen weten. Luisteren naar de signalen van mijn lichaam en mijn hart werden eigen en vanuit daar kreeg ik het inzicht dat ik 'dit' hier te doen heb.

Want wat denk je? Dat je hier zomaar bent?